6 feb 2011 - 13:51
Kaasfondue
En dan ben je zo vaak in Zwitserland geweest (ik hoop er volgend jaar mijn 30-jarig jubileum te vieren) en dan heb je nog nooit kaasfondue gegeten. Dat wil zeggen: niet daar. Wel thuis wat aangeprutst, want recepten zijn in overvloed te vinden, maar ik had het gevoel dat het beter moest kunnen. Er was altijd wel iets níet. Ik vermoed de bergen, maar dat kan aan mij liggen.
Een aantal jaren geleden werden we uitgenodigd door de verhuurders van het appartement dat we nu al weer een paar jaar met groot plezier een aantal weken bezetten. En jawel, we kregen kaasfondue! En niet uit een pakje of doosje, welnee. Hij ging eigenvoetig naar de dorpskaashandelaar – waar wij intussen zelfs al zegeltjes van sparen, hoe gek kun je worden – om daar kaasje na kaasje te proeven voor de ultieme fondue. En ultiem, dat was 'ie. We leerden van hen dat het beter is om thee te drinken bij de fondue, dan wordt het geen klomp in je maag en een schijf verse ananas toe doet ook wonderen. We hebben hen het hemd van het lijf gevraagd over de geheimen van díe smaak, en dus gingen we thuis opnieuw aan de gang. Dit keer met een daar gekocht fonduestel, daar gekochte vorkjes en daar gekochte placematjes en servetjes. Dan ben je al op de helft, toch?
Onze kaashandelaar kon alles leveren wat wij wilden hebben, op één soort na die besteld moest worden. Maar toen die binnen was gingen we los!
Zoveel van dit, zoveel van dat, niet moeilijk doen met binden van de saus die het eigenlijk is want in Zwitserland pletteren ze ook alles tegelijk in één pan en dan maar roeren, roeren en roeren. Het lukte prima, alleen, iets was er toch weer niet en ik vermoed opnieuw dat het die bergen zijn.
We begonnen een beetje te experimenteren. Beetje pittiger hier, ander kaasje daar. Het werd aldoor lekkerder. We durfden het zelfs aan om mensen te eten te vragen met de mededeling dat ze bij ons de kaasfondue zouden krijgen die ze nog nooit gegeten hadden. Met natuurlijk de nodige sorry's op voorraad voor het geval onze eters beleefd zouden reageren met opmerkingen als "Wat hebben jullie de tafel gezellig gedekt trouwens!" of "Wat een aparte fonduepan!"
Tegenwoordig doen we het anders. Elke keer dat we in Zwitserland zijn proberen we het opnieuw, in aldoor andere restaurants, met aldoor andere mengsels. We vragen dan steeds naar de kaassoorten, noteren die acuut en gaan dan thuis wéér aan de gang. Overigens kregen we het recept ook een keer niet. De kok had het druk, nee maar ze zou het nog een keer vragen, maar misschien was het wel geheim... (Eh, heeft u het al gevraagd? Nee, nog niet maar ik doe het zo. Nee, de kok heeft het écht te druk!) Raar, want in een restaurant weet je toch meestal wat je serveert dus wij vermoeden dat het uit een zakje kwam. Deze was trouwens ook niet half zo lekker als eerdere probeersels. Ondanks de bergen.
Maar wat ontdekten wij tot onze grote vreugde tijdens het zoveelste verblijf in der Schweiz? Supermarkten verkopen geraspte kazen in zakjes. Gewoon eerder niet op gelet, nooit naar gezocht ook, maar het is er in veelvoud aan varianten. Je koopt dat, neemt het mee naar huis, vriest het in en dan creatief je er een beetje mee. Wat een vondst! Er zijn zelfs kaaswinkels waar je kaasjes kunt laten raspen en vacuümen, en die zijn ook in te vriezen, nóg beter!
Maar hoe we ons best ook doen, en hoe enthousiast onze gasten ook zijn (of doen), en hoe echt Zwitsers die kaasfondue ook is, je eet het hier en niet daar. En dus mist het altijd wel íets.
Echt, het zijn die bergen...
© Olga
