2 aug 2010 - 11:50
Wat ik altijd erg leuk heb gevonden, maar dat is al weer een aantal jaren geleden, was de viering van 1 augustus in Wilderswil. Een van de 'hoofdstraten' was helemaal afgezet, er werden streekproducten verkocht , er waren spelletjes voor kinderen, je kon kruisboogschieten, Raclette eten, enz. enz. Dat was altijd erg sfeervol, vooral onze kinderen vonden dat ontzettend leuk. We hadden ook nog 's een (gehuurd) huis in die straat dus hadden we zicht op alles wat zich afspeelde.
Maar het hoogtepunt was altijd het Tricheln. Tegen de tijd dat het begon te schemeren kon je hier en daar al zo'n koeiebel horen, men verzamelde zich. Grote stoere kerels die met hun koeiebellen die een rondgang maakten door het dorp. Aanvankelijk - dat hebben we ons door een van de lokalen laten vertellen - was dat bedoeld om kwade geesten te verdrijven. Op de een of andere manier had het iets magisch, zo'n grote groep mannen die in de maat eerst een straat een stuk naar beneden liepen, langs het station kwamen en dan door een andere straat weer een stukje naar boven moesten , naar het startpunt. Wij renden altijd van het ene punt naar het andere om ze zo lang mogelijk te volgen. Het echo'de ook altijd tegen de bergen en dat gaf het iets extra magisch. Als ze bij het eindpunt waren rammelden ze allemaal even flink met die enorme bellen en werd er gejuicht. Ook weer vlak voor onze neuzen!
Dat vieren van vroeger, met een straat vol kraampjes, is er niet meer in "ons dorp". Wel worden er in de buurt van een school nog kinderspelletjes georganiseerd en kunnen volwassenen in een zaal terecht voor een hapje en een drankje.
Maar het Tricheln is gebleven, tegenwoordig op 31 juli, zodat iedereen ook echt geen verplichtingen heeft op 1 augustus. Ik krijg er áltijd nog kippenvel van. En als we op 31 juli in het Berner Oberland zijn, dan kun je ons nog steeds van de ene kant van het dorp naar de andere kant zien lopen. Hoeveel kilometer Tricheln ik intussen op video heb, geen idee. Maar het blijft me te pakken krijgen!
Olga
