Dag 11 Saltinaschlucht.
Jaar en dag lopen we al om inlichtingen te verkrijgen over de Saltinaschlucht in Brig. Voor twee jaar hadden we ergens in een krant gelezen, dat het terug open zou zijn.
Verleden jaar in Brig op de dienst voor toerisme wisten ze zelfs van het bestaan niet af.
En nu ergens een vertaling gevonden op internet. En dus hadden we een klein idee waar ergens we moesten beginnen.
Omdat het zondag is mogen we gratis parkeren bij de ijshall. Vandaar zijn het maar een paar stappen stroomopwaarts en we zijn al aan de eerste trapjes, en de bijhorende watervallen . Daar begint het al , zo rustig, een fijne wandeling, eerst over een brede weg,lichtjes dalend, dan aan de electriekcentrale ietsje steil omhoog.
Er staat een waarschuwing, de wandelweg is verspert vanaf de brug. Maar curieus als we zijn willen we wel eens weten hoe ver die brug is. En inderdaad na een tijdje komen we aan een brug, die echt met plastiek afgespannen is, en ook de wandelweg staat duidelijk als verspert. Natuurlijk moesten we echt willen zou het kunnen, maar we gaan geen toeren uithalen. We vinden het altijd zot als er mensen zijn die aan hun einde komen omdat ze iets gedaan hebben wat niet mocht, dus gaan we geen haantje de voorste spelen.
Het zal wel een oorzaak hebben dat we niet door mogen. Spijtig want de echte kloof moet toppie zijn. Dus die 500 m doen we terug en volgen dan Brig als wandelweg. Onverwacht komen we aan een bisse...... echt een smal paadje maar zo rustig lopen, rechts naast ons de bisse, links de diepte. En mijn evenwicht stoornissen spelen weer op, maar af en toe een hand van Marc geeft steun genoeg om verder te gaan. We blijven nog staan babbelen met een lieve zwitserse mijnheer die het schande vindt dat ze niks investeren om dit deel goed te onderhouden. Zoals bv het in orde maken van het andere deel van de kloof.
Alles voor het Stockalperschloss, maar de natuur zero. We kunnen hem enkel gelijk geven, hij wijst ons ook dat we gewoon het pad moeten volgen tot we aan de brug komen daar eventjes stijl naar beneden en we komen volgens hem via de schietstand aan de oude Napoleon brug. En inderdaad , van ver horen we al het schieten .
We slagen het weggetje links af en zien een bank staan. Daar is het tijd om onze boterhammekes binnen te spelen. Nu kunnen we twee zaken doen, de brede weg naar beneden volgen en zo aan ons vertrekpunt terug uitkomen. Of op onze stappen terug keren en alles van de andere kant bekijken. Het wordt dat laatste , tijd hebben we genoeg en het is hier zo schoon, zo rustig zo een grootse natuur dat het zeker niet gaat vervelen.
We komen evengoed terug bij het beginpunt uit, onderweg houden we nog halt aan grote stenen, er gaat zoveel kracht en toch ook rust uit van het water. Voor we het goed en wel weten staan we terug op het bruggetje van ons vertrekpunt . Ondertussen is de zon er goed doorgekomen en loopt het alweer naar de 24°.
Vandaag zondag dus eigenlijk een beetje rustdag... steendood hebben we ons nu ook weer niet gelopen.... en veel wandelaars hebben we ook niet gezien, boven aan de bisse toch niet. Beneden af en toe iemand die zijn hond kwam uitlaten. We denken mensen van de vlakbij gelegen camping.
Weer een nieuw bladzijde in onze album die we mogen voorzien van “ gedaan “ sticker.
